تاریخچه بررسی شبکه حسگرهای بی سیم

تاریخچه شبکه حسگر های بی سیم

شبکه حسگرهای بی سیم یا Wireless Sensor Network (WSN) یک شبکه از حسگرهای کوچک و قابل حمل است که از طریق ارتباطات بی سیم با یکدیگر و با یک گره مرکزی یا گیتوی استاندارد ارتباط برقرار می کنند. هدف اصلی این شبکه‌ها جمع آوری داده‌ها و انتقال آنها به مکان مورد نظر است.

حسگرها در شبکه حسگرهای بی سیم معمولاً دارای توان مصرف کم و منابع محدود هستند. آنها قادر به تشخیص و اندازه گیری مقادیر فیزیکی مانند دما، رطوبت، فشار و نور هستند و این داده‌ها را به گره مرکزی ارسال می کنند. در برخی از شبکه‌ها، حسگرها همچنین قادر به پردازش داده‌ها هستند و در بعضی دیگر، این کار توسط گره مرکزی انجام می شود.

استفاده از شبکه حسگرهای بی سیم در بسیاری از حوزه ها مانند محیط زیست، کشاورزی، بهداشت و درمان، حمل و نقل و امنیت امکانات جدیدی را فراهم می کند. به عنوان مثال، در محیط زیست، شبکه حسگرهای بی سیم می تواند برای نظارت بر کیفیت هوا، آب و خاک استفاده شود. در کشاورزی، این شبکه ها می توانند در زمینه هایی مانند آبیاری هوشمند، کنترل آفات و پایش محصولات استفاده شوند.

با توجه به اینکه حسگرها در این شبکه ها قادر به ارتباط بی سیم با یکدیگر هستند، نصب و پیکربندی آنها بسیار آسان است و نیاز به کابل های ارتباطی ندارد. همچنین، به دلیل اندازه کوچک حسگرها، آنها قابل حمل هستند و می توانند در مکان های مختلف قرار گیرند.

با وجود مزایای بسیاری که شبکه حسگرهای بی سیم ارائه می دهد، همچنین چالش هایی نیز وجود دارد. مشکلاتی مانند مصرف انرژی، امنیت، پوشش شبکه و هماهنگی بین حسگرها از جمله این چالش ها هستند که برای این شبکه ها باید مدیریت شوند.

فهرست مطالب

قسمت اول : معرفی شبکه های حسگر بی سیم

قسمت دوم : ویژگی،ساختار،انواع و چالش های شبکه های بی سیم

قسمت سوم : پروتکل های مسیریابی برای شبکه های حسگر بی سیم